Στις εμφανίσεις του διάφορα αντικείμενα (πχ. αλουμινένιες βέργες) επανειλημμένα παραμορφώνονται ξαφνικά, χωρίς ο ίδιος να το επιδιώκει. Η "ενέργεια" που εκλύει δρα, σε αρκετές περιπτώσεις, απρόσμενα και ανεξέλεγχτα. Αυτό συμβαίνει διότι το υποκείμενο δεν είναι φορέας της ενέργειας, αλλά «κάτι άλλο» έξω απ` αυτόν ή μέσα του, που τον εξουσιάζει.
Μετά από κάθε επίδειξη του Γκέλλερ εκατοντάδες τηλεθεατές από όλο τον κόσμο συνειδητοποιούν ότι μπορούν να κάνουν το ίδιο. Να λυγίσουν μέταλλα διανοητικά, να διαβάσουν σφραγισμένες επιστολές, να μαντεύσουν τη σκέψη των διπλανών τους ή να περιγράψουν το σχήμα, μέγεθος και την εικόνα κρυμμένων σχεδίων. Ανάμεσά τους και πολλά παιδιά. Για τα τελευταία αυτά αναφέρεται πως ύστερα από μαρτυρίες των γονέων τους, «μετά την ανάπτυξη της ικανότητας να λυγίζουν μέταλλα, πέφτουν συχνά σε κατάσταση ύπνωσης. Στην κατάσταση ευτή ενεργούν σαν αυτόματα και με τον τρόπο αυτό πολλαπλασιάζονται οι κίνδυνοι για ην ζωή τους» ("Καταπληκτικά επιστημονικά πειράματα για την Παραψυχολογία", Tohn Taylor, εκδ. Ωρόρα, 1981, σελ. 107). Πρόκειται για τεχνικές του πνευματισμού, που δεν οφείλεται στους ίδιους τους πνευματιστές, αλλά στον αόρατο σατανικό κόσμο. Εδώ εντάσσονται και οι πνευματιστικές θεραπείες και εγχειρήσεις, χωρίς δηλ. να αγγίξει κανείς τον ασθενή ή να χρησιμοποιήσει ιατρικά όργανα.
Σύμφωνα με τη χριστιανική διδασκαλία ο σατανάς είναι ένας εκπεσών άγγελος, που επαναστάτησε κατά του θελήματος του Θεού και από τότε προσπαθεί να παρασύρει τους ανθρώπους μακριά από το Χριστό, οδηγώντας τα θύματά του στην καταστροφή, την απογοήτευση και την αυτοκτονία. Σήμερα, ο διάβολος, ο κατήγορος των ανθρώπων ενώπιον του Θεού, δεν εμφανίζεται με αποκρουστική μορφή, γιατί κανείς δεν θα πλησίαζε σ’ αυτόν, αλλά παρασύρει τους ανθρώπους παρουσιάζοντας ορισμένες δικές του δυνάμεις (ψευτοθαύματα και ψευτοϊάσεις ασθενειών) είτε ότι προέρχονται από το Θεό, είτε ότι προέρχονται από τις λανθάνουσες εσωτερικές βιολογικές δυνάμεις του υποκειμένου που επανενεργοποιούνται και πάλι, είτε ότι προέρχονται από τη συνειδησιακή και διανοητική εξέλιξη του ανθρώπου.
Θα πρέπει στο σημείο αυτό να αναρωτηθούμε: Μήπως ο ανθρώπινος εγκέφαλος είναι σε ένα μεγάλο ποσοστό του, πράγματι, ανεξερεύνητος και διαθέτει τεράστιες δυνάμεις; Μήπως βρισκόμαστε στην απαρχή μιας συνειδησιακής εξέλιξης από τον homo sapiens sapiens στον homo psichicus; Να έχει άραγε αλήθεια και προοπτική ο λόγος του Ρώσου πατέρα των πυραύλων Κ.Ε.Τσιολκόβσκυ στη δεκαετία του 1930: "Ενώ ο διαστημικός πύραυλος πρέπει να φέρει τους ανθρώπους προς τις γνώσεις των μεγάλων μυστικών του σύμπαντος, η μελέτη των ψυχικών φαινομένων μπορεί να μας οδηγήσει προς τη γνώση των μυστηρίων του ανθρώπινου νου. Η λύση αυτού ακριβώς του μυστηρίου υπόσχεται στον άνθρωπο τα μεγαλύτερα επιτεύγματα"; ("Ψυχικές ανακαλύψεις στην ΕΣΣΔ", Σ. Οστράντερ - Λ. Σρόντερ, εκδ. Βουλούκου, Αθ. 1987, σελ. 149). Η απάντηση διαγράφεται αρνητική. Κι αυτό γιατί υστερικές εκδηλώσεις δεν μπορούν να οδηγήσουν σε υγιή συμπτώματα και φαινόμενα.
Τηλεκινητικό παράδειγμα σατανικής πλάνης αναφέρεται και στο Γεροντικό του Αγίου Όρους, σε επιστολή εναρέτου μοναχού προς τον γέροντα μοναχό Αγιοσαββίτη. Ο τελευταίος παρατηρούσε για 10 χρόνια συσπάσεις και κινήσεις του σώματός του και της κεφαλής κατά τη διάρκεια της προσευχής, που αντιλαμβάνονταν οι αδελφοί της Μονής και προκαλούσε σκάνδαλο. Θεωρούσε δε ο ίδιος τα συμβάντα αυτά επίσκεψη της Χάριτος του Θεού και ορθή πορεία προς αγιασμόν. Στην επιστολή του ο έμπειρος πνευματικός εξηγεί στον παθόντα ότι ένα τέτοιο αποτέλεσμα της ευχής «Κύρις Ιησού Χριστέ ελέησόν με» δεν έχει αναφερθεί ποτέ από τους μεγάλους νηπτικούς πατέρες του ύψους του αγίου Καλλίστου (Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως), του αγίου Γρηγορίου Παλαμά, του Γρηγορίου του Σιναϊτου και του Συμεών του Νέου Θεολόγου.
Αντιθέτως, ο Κάλλιστος Ξανθόπουλος παρατηρεί ότι παλμοί και σκιρτήματα του δέρματος και θερμότητα της καρδίας κατά την ώρα της προσευχής δεν είναι γεννήματα της Θείας Χάριτος, αλλά είναι απλά ιδιώματα της φύσης και δεν πρέπει να τους δίνουμε σημασία για να μην υποπέσουμε σε πλάνες. Επιπλέον η Χάρις του Παναγίου Πνεύματος όταν επισκεφθεί τον αξίως προσευχόμενο άνθρωπο όχι μόνο τον «κάνει νηφάλιον, γαλήνιον, ατάραχον ψυχή τε και σώματι σε σεβάσμιον καθ` όλα» , αλλά παύει κάθε κίνηση και αυτών των σωμάτων και των αισθήσεών τους. Τέλος, η θεία Χάρη όταν ενοικήσει στις αγιασμένες καρδιές θεοφόρων ανθρώπων δεν εμφανίζει τις θεοφάνειες και ενέργειες της μπροστά σε όλους, αλλά αυτές εκδηλώνονται κατά μόνας (εννοούμε τη θέα των ακτίστων θείων ενεργείων και το ουράνιο φως που πλημμυρίζει τους αγίους). Είναι φανερό, επομένως, πως οι πνευματιστικές αυτές ενέργειες δεν είναι απ' τον Θεό.
Στη συνέχεια της επιστολής περιγράφεται και δεύτερο περιστατικό τηλεκίνησης με πρωταγωνιστή μοναχό ονομαζόμενο Αλύπιο. Ενώ αυτός προσευχόταν κλονιζόταν το σώμα του ιδίου όσο και των γύρω του μοναχών και τα στασίδια του Ναού χόρευαν. Ο επιστολογράφος, έμπειρος στον πνευματικό αγώνα μοναχός, αφού εξέτασε την πνευματική κατάσταση του μοναχού, ανακάλυψε ότι ο Αλύπιος θύμωνε εύκολα και φιλονικούσε, δεν υπάκουε στον γέροντά του και ήταν εγωιστής. Όταν ο μοναχός συνετίστηκε, και άλλαξε νοοτροπία και συμπεριφορά, σταμάτησαν και τα συμπτώματα αυτά μέσα σε λίγες μέρες ("Γεροντικόν του Αγίου Όρους", Αγιορείτου Μοναχού Ανδρέου Χαραλάμπους Θεοφιλοπούλου, Αθήνα, σελ. 181-196).
Τα γνωστά "τραπεζάκια" και η επίκληση πνευμάτων μέσω αυτών, που κινούν ποτήρια και σχηματίζουν λέξεις, "παιγνίδια" πολύ της μόδας σήμερα, είναι καθαρά ψυχοκινητικά φαινόμενα με δαιμονολογικό περιεχόμενο . Υπάρχουν σοβαρές μαρτυρίες ατόμων και οικογενειών, χριστιανών κατ' επίφαση, που εξακολούθησαν να ασχολούνται για μεγάλα χρονικά διαστήματα με τα πνεύματα και, όταν θέλησαν κάποτε να ξεφύγουν από τέτοιου είδους "συγκεντρώσεις" και κινούμενα αντικείμενα, με μεγάλη δυσκολία και ψυχική βλάβη το πραγματοποίησαν. Γιατί η αρνητική και δαιμονική παρουσία, με την οποία είχαν συνάψει εν αγνωσία τους σχέση, τους ενοχλούσε συνεχώς ("Αποκρυφισμός, Μαύρη Μαγεία στην επιστημονική μας εποχή", Σπύρου Φίλου, σελ. 36 κε.). Σε τέτοιες περιπτώσεις, πραγματικά, μόνο η υγιής μετάνοια, η προσευχή, η μυστηριακή συμμετοχή στην Εκκλησία και ο εξορκισμός σώζουν την κατάσταση.
Δεν είναι, φυσικά, μόνο ο Γκέλερ που πραγματοποιεί τέτοιου είδους ψυχοκινητικές επιδείξεις. Γνωστά ονόματα στους κύκλους τους αποτελούν η Ρωσσίδα Άννα Κουλαγκίνα (ή Νέλυα Μιχαήλοβα), που απλά πλησιάζοντας το χέρι της ανάγκαζε μια μαγνητική βελόνα να περιστρέφεται και η Αννα Ρασμούσεν, που σταματούσε με τη σκέψη της το εκκρεμές της. Η Νέλυα Μηχαήλοβα μπορούσε ακόμη να ξεχωρίζει ψυχοκινητικά (χωρίς να το αγγίζει) σε ένα αυγό το ασπράδι από τον κρόκο, να μετακινεί μήλα, κανάτες, σπίρτα, πιάτα, αυγά, ψωμί κ.α. με το μυαλό της και μόνο. Η τελευταία μετά από τα πειράματα αισθανόταν ζαλάδες, έχανε το φως της συχνά και την αίσθηση της γεύσης, ένοιωθε πόνους στο σώμα και το κυριώτερο έχανε ενάμισι κιλό από το βάρος της, με συνοδεία καρδιακής αρρυθμίας, που πιθανότατα είχε μετατραπεί σε ενέργεια. Σε άλλες τέτοιες πνευματιστικές περιπτώσεις, ενώ εκτελούνται παρόμοιας υφής εργασίες, κατεβαίνει η θερμοκρασία του χώρου και φτάνει μέχρι 10 βαθμούς Κελσίου ("Ψυχικές ανακαλύψεις στην ΕΣΣΔ", όπου ανωτέρω, σελ. 116).
Ο δρ. Όουεν, καθηγητής μαθηματικών του Πανεπιστημίου του Τορόντο και συγγραφέας του βιβλίου "Ψυχικά μυστήρια στον Καναδά" πειραματίστηκε με τον ψυχιστή Γιαν Μέρτα και τις ικανότητές του να επηρεάζει προς τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα ένα εκκρεμές κλεισμένο αεροστεγώς σε δοχείο. Το κατάφερνε χαλαρώνοντας και επιθυμώντας απλά και έντονα να γίνει πραγματικότητα η σκέψη του.
Ψυχοκινητικά, όμως, φαινόμενα συμβαίνουν και κατά τη διάρκεια πνευματιστικών συνεδριάσεων με τον τρόπο που περιγράψαμε στο κεφάλαιο του Πνευματισμού. Να ένα ακόμη τυπικό παράδειγμα: "Ο καναπές σύρθηκε μπροστά όταν τον κοίταξε (το προικισμένο άτομο), έπειτα τραβήχτηκε πίσω λες και το φύσηξε πέρα με την αναπνοή της, και όλα τα πράγματα σκόρπισαν φύρδην μίγδην πάνω στο τραπέζι. Το ταμπούρλο ανέβηκε μέχρι το ταβάνι. Τα μαξιλάρια πήραν μέρος στο παιχνίδι, και δεν άφησαν τίποτα όρθιο πάνω στο τραπέζι. Ο κύριος Μ έπεσε από την καρέκλα του. Αυτή η καρέκλα -μια βαρειά καρέκλα τραπεζαρίας από μαύρη καρυδιά- σηκώθηκε στον αέρα, έπειτα έπεσε με πάταγο πάνω στο τραπέζι, για να σηκωθεί πάλι..." ("Παραψυχολογία, Μύθος ή πραγματικότητα", εκδ. Θυμάρι, Αθ. 1981, Μπάμπη Δερμιτζάκη, σελ. 109-113).
Αν αυτά οι διάφοροι υπερασπιστές της τηλεκινησίας προσπαθούν να τα παρουσιάσουν σαν προσωπικά κατορθώματα των διαμέσων, νομίζουμε ότι διαθέτουν υπέρ το δέον φαντασία. Και μόνο οι ιδεολογικές προϋποθέσεις των πνευματιστών και η αντίχριστη κοσμοθεωρία τους είναι αρκετά για να αποδείξουν πως εδώ πρόκειται για πνευματικές στην κυριολεξία δυνάμεις (και όχι διανοητικές, όπως εκλαμβάνουν εκείνοι τον όρο) που χειρίζονται τα διάφορα αντικείμενα με καταστροφική μανία, εφαρμόζοντας οργανωμένο μάλιστα σχέδιο.
Άλλωστε το Πνεύμα του Θεού, που παρέχει κάθε δώρημα τέλειο και αγαθό στη φύση των ανθρώπων, είναι Πνεύμα ειρήνης και τάξεως, όχι ακαταστασίας και καταστροφής (Α' Κορινθίους 14,32). Όταν οι μαθητές του Χριστού μίλησαν για καταστροφή των απίστων, ο μέγιστος διδάσκαλος, τους επέπληξε λέγοντας: «δεν γνωρίζετε ποίου πνεύματος είστε. Ο Υιός του ανθρώπου δεν ήλθε να καταστρέψει τη ζωή τω ανθρώπων, αλλά να τους σώσει» (Λουκάς, κεφ. 9,55).
Στην κατηγορία της τηλεκίνησης ανήκει και η ραβδοσκοπία. Οι ραβδοσκόποι είναι ψυχοδυναμικά άτομα, που έχουν την ικανότητα να ανακαλύπτουν μέταλλα ή υγρά χωρίς τη βοήθεια των αισθήσεων τους. Χρησιμοποιούν ράβδο ή εκκρεμές και μνημονεύονται από τον Όμηρο, τον Ηρόδοτο, τον Στράβωνα, τον Πλίνιο κ.α. Απαντώνται στην αρχαία Κίνα, στην αρχαία Ελλάδα, στους Ρωμαίους και στην ευρωπαϊκή ιστορία. Ο προφήτης Ωσηέ στην Παλαιά Διαθήκη αντιτίθεται σφόδρα στην ραβδομαντεία, την οποία συνδέει με την ειδωλολατρία. Ο Kurt Koch, ο διακεκριμένος Γερμανός ειδικός στα θέματα του αποκρυφισμού και διδάκτωρ θεολογίας στο Πανεπιστήμιο του Tubingen, συμβούλεψε μέσα στα 25 χρόνια παρεμφερούς πείρας του 11.000 ανθρώπους, που είχαν σχέση με τον αποκρυφισμό. Αναφέρει περιπτώσεις στις οποίες όταν κάποιος ή κάποιοι προσεύχονται, το εκκρεμές και οι ψυχικές δυνάμεις όσων εξασκούσαν την ραβδοσκοπία έμεναν ανενεργά.
Οι δυνάμεις φυσικά που διαταράσσονται με την προσευχή δεν είναι υγιείς δυνάμεις και ο ίδιος ο Koch έφθασε στο συμπέρασμα πως οι ψυχικές δυνάμεις -που είναι υπερβολικά επιζήμιες για τη σωτηρία του χριστιανού και δεν θα πρέπει επ' ουδενί λόγω να τις επιδιώκει- αποκτώνται είτε κληρονομικά από κάποιον πρόγονο που εξασκούσε την μαγεία, είτε από τη χρήση μαγικών συνταγών. Ουδέτερες πάντως δυνάμεις, της φύσεως δηλ. του ανθρώπου, δεν υπάρχουν. Ή θα είναι εκ Θεού ή εκ του διαβόλου ("Το Αλφάβητο του Αποκρυφισμού", Kurt Koch, εκδ. Στερέωμα, 1993, σελ. 159-16). 1
Επιδείξεις μεταιωρισμού δεν έχουν πραγματοποιηθεί μόνο σε άψυχα αντικείμενα αλλά και με άτομα που διαθέτουν την "εκπληκτική δυνατότητα" να υπερίπτανται και να παραμένουν αιωρούμενοι για αρκετή ώρα. Σύγχρονο παράδειγμα αιώρισης αποτελεί ο Βούλγαρος Μιχαήλ Ντρογκζένοβιτς από τη Στάρα Ζαγκόρα. Αυτός κατάφερε για 10 λεπτά να "κρεμαστεί" στον αέρα με κλειστούς οφθαλμούς, σε ύψος 1,20 του μέτρου, μπροστά σε φυσικούς επιστήμονες. Δεν χρησιμοποίησε κατά τους μάρτυρες κανένα υποβοήθημα κατά την ανύψωσή του. Στο τέλος κατέβηκε ήρεμα και απαλά πάλι στη γη ("Ψυχικές ανακαλύψεις στην ΕΣΣΔ", όπου ανωτέρω, σελ. 391). Αλλά και οι Ινδοί φακίρηδες επιτελούν "θαυμάσια" κατορθώματα (αιώρηση σχοινιού, απότομη αύξηση φυτών κλπ.), που από υπνωτιστές και παραψυχολόγους εξηγούνται με τη δύναμη της υποβολής ("Υπνωτισμός", Γιώργη Καραφουλίδη, Εκδ. Γ. Βασδέκη, Αθ. 1987, σελ. 95).
Οι ερμηνείες που δίνονται για την αιώρηση αντικειμένων και την τηλεκινησία είναι πολλές:
Μια από τις προσπάθειες ερμηνείας αφορά τα λεγόμενα "Poltergeist" (Πόλτεργκάιστ), λέξη που σημαίνει άτακτο, γεμάτο θόρυβο και θρασύδειλο πνεύμα. Ο όρος εφευρέθηκε από τους πνευματιστές και δήλωναν με αυτόν την ύπαρξη κάποιου πνεύματος, που προξενεί καταστροφές και δυσάρεστες εκπλήξεις (ανεξήγητο σπάσιμο πιάτων, λύγισμα κουζινικών μαχαιριών, αναποδογύρισμα επίπλων, περίεργοι θόρυβοι κλπ.). Ορισμένες μάλιστα φορές, οι θόρυβοι που ακούγονται έχουν το χαρακτήρα κωδικού μηνύματος με τη μορφή χτύπων ή συνομιλίας με κάποιο πνεύμα. Οι περιπτώσεις, επομένως, είναι σαφώς πνευματιστικές.
Μερικοί ψυχίατροι και παραψυχολόγοι άρχισαν να πιστεύουν ότι η καταστρεπτική επιθετικότητα που βιώνουν ορισμένοι έφηβοι και τα αισθήματα καταπίεσης από στρες, άγχος, υστερικές αντιδράσεις, φιλοδοξίες, σεξουαλικά προβλήματα κλπ. εκτονώνονται σε "υποκατάστατα αντικείμενα", σαν ένα ψυχολογικό άδειασμα της καταστροφικής έντασης που βιώνουν («συγκινησιακή αποφόρτιση» κατά Φρόϋντ και Μπλόϊερ). Με τον τρόπο αυτόν προξενούνται μια σειρά από γεγονότα όπως αυτά που περιγράψαμε. Αυτο συμβαίνει, υποστηρίζουν, επειδή στην εφηβική ηλικία δεν προλαβαίνει κανείς να προσαρμοστεί στον κόσμο των μεγάλων (με τα χίλια προσωπεία ως άμυνα), και να ελέγξει έτσι ο έφηβος την επιθετικότητά του. Ξεσπούν έτσι ασυνείδητα οι ενστικτώδεις παρορμήσεις στα άψυχα πράγματα ("Παραφυσικά φαινόμενα και Παραψυχολογία", Nils O. Jacobson, εκδ. Ι. Κονιδάρη, Αθ. 1977, σελ. 105, 108 ). Περιττό να πούμε ότι ελάχιστα εξηγεί η γνώμη αυτή σε κάποιον απροκατάληπτο ερευνητή τα προηγούμενα περιστατικά, που εμφανίζονται οργανωμένα, χωρίς την θέληση του διαμέσου, και προωθούν μια μορφή δαιμονοληψίας (βλ. Α. Ρ. Όουεν, Φαινόμενα Πόλτεργκάϊστ και Ψυχοκίνηση, στο "Η παραψυχολογία σήμερα", σελ. 281-298).
Διαφορετική θεωρία έχει για παρόμοια συμβάντα ο Watson. Κατ' αυτόν η ψυχοκίνηση πρέπει να σημαίνει ηλεκτρικό πεδίο, γιατί έχουμε να κάνουμε με τον χώρο των μικρο-σωματιδίων μέσα στο άτομο. Γνωρίζουμε πως η κίνηση τους εξαρτάται από κυματικές δονήσεις που διαμορφώνονται από ηλεκρομαγνητική δράση. Επειδή λοιπόν ένα ηλεκτρικό πεδίο επηρεάζεται από άλλο ηλεκτρικό πεδίο και μόνο, καταλήγει, η ενέργεια που παράγεται από τηλεκίνηση θυμίζει ηλεκτρικό πεδίο. Με τον τρόπο όμως αυτό, όπως ο ίδιος παραδέχεται, δεν εξηγείται γιατί το ξύλο ή το πλαστικό επηρεάζονται εξίσου από την ενέργεια, υλικά αδρανή στον ηλεκτρισμό ("Υπερφύση", Lyall Watson, εκδ. Ράπτης, σελ. 152-3).
Και ναι μεν η ανθρώπινη ψυχή διαθέτει ενέργεια ενδοστρεφή και εξωστρεφή (υπερυλική όμως και πνευματική), με την οποία μπορεί: α) να επηρεάσει διάφορα εσωτερικά όργανα θετικά ή αρνητικά, να νικήσει τον πόνο, να ξεπεράσει τα όρια της ανθρωπίνης δυνάμεως ή να δημιουργήσει αυθυποβολή με θετικά ή αρνητικά αποτελέσματα πάνω στον οργανισμό και β) να επηρεάσει δια της υποβολής άλλους ανθρώπους ή ακαριαία και νοερώς να μεταφέρει τη σκέψη σε μακρότατες αποστάσεις, αλλά όλες αυτές οι ενέργειες της ψυχής:
1.είναι φυσικές δυνάμεις,
2.γίνονται εν γνώσει και με τη θέληση της ψυχής,
3.εν πλήρη συνειδήσει του υποκειμένου,
4.δεν το επηρεάζουν αρνητικά,
5.δεν είναι ανώτερες από αυτές που έχει ο άνθρωπος όταν βρίσκεται σε εγρήγορση και
6.δεν επιστρέφουν στην πηγή τους, απ' όπου εξεπέμφθησαν.
Εντελώς διαφορετικά πράγματα, όμως, συμβαίνουν στα διάμεσα και στα τηλεκινητικά πειράματα. Κατά τη διάρκειά τους:
1.ακούγονται κρότοι,
2.εμφανίζονται φωτεινά φαινόμενα,
3.μεταβάλλεται η θερμοκρασία των ιδίων και του χώρου,
4.τα μέντιουμ πέφτουν σε έκσταση,
5.διαταράσσεται βαθύτατα ο οργανισμός τους (συμφόρηση, δύσπνοια, σπασμοί, αφροδισιασμοί κλπ.),
6.αγνοούν το τι θα συμβεί διότι δεν γίνεται με τη θέλησή τους και δεν το κατευθύνουν οι ίδιοι,
7.τα εκτοπλάσματα που παράγονται κινούνται, σκέπτονται και μιλούν λογικά, ζωντανά και με προγραμματισμένο σχέδιο,
8.προτιμούν το σκοτάδι για να δράσουν και όχι το φως, και
9.απορροφώνται στο τέλος από το σώμα του διαμέσου.
Ο ίδιος ο Άγγελος Τανάγρας ομολογεί ότι όσες φορές προξενούνταν εξ αιτίας του διαμέσου Καλλιόπη, της οικογένειας Χαλκιά Κοζάνης, τηλεκινητικά φαινόμενα, εκείνη υπέφερε τρομερά, έτρεμε και κατελαμβάνετο από σπασμούς.
Όλα αυτά μας πείθουν πως πρόκειται για δαιμονική συνέργεια και πως οι παρουσιάζοντες ψυχοκινητικές ικανότητες συνάνθρωποί μας είναι θύματα του σατανά. Την αλήθεια αυτή αποδεικνύει, συν τοις άλλοις,
α) η αναφώνηση του χρησιμοποιούμενου διαμέσου από την ελληνική Εταιρεία Ψυχικών Ερευνών υπό την καθοδήγηση του Άγγελου Τανάγρα για τη νοερή μετακίνηση μαγνητικής βελόνας, Κλειούς Γεωργίου, «δεν μπορώ, δεν μπορώ, δεν μ` αφήνει αυτός που εχώρισε τη γυναίκα του και ένα χερουβίμ», αναφερόμενη στον όπισθέν της ευρισκόμενο στρατηγό και στον αρχιμανδρίτη Α.Π., που εκείνη την ώρα προσευχόταν, και
β) δύο μαρτυρίες ευσεβών χριστιανών που καταγράφονται στο βιβλίο του Σωτηρίου Κυριαζοπούλου "η επιστημονική απόδειξη των πλανών του Πνευματισμού". Η πρώτη αναφέρεται στον εξορκισμό στο όνομα της Αγίας Τριάδας ενός πνεύματος, εμφανιζόμενου ως ψυχή του αποβιώσαντος γαμβρού του Δημ. Αβραμόπουλου, κατοίκου Πατρών, κατά τη διάρκεια πνευματιστικών και τηλεκινητικών ενασχολήσεων, για να πει ποιο πραγματικά ήταν και απάντησε "διάβολος". Η δεύτερη μαρτυρία αφορά φαρμακοποιό στην Αρναία της Χαλκιδικής, που για πολλά χρόνια αυτοϋπνωτιζόταν και νόμιζε πως επικοινωνούσε με το πνεύμα ενός αγίου, αλλά αντιλήφθηκε τελικά τη δαιμονική πλάνη και μετανόησε ειλικρινά (Αναστασίου Πιέριου, όπου ανωτέρω, σελ. 279 κ.ε.).
Κατά τη διάρκεια του υπνωτισμού του μέντιουμ Indridason μικρά έπιπλα ανυψώνονταν και μετεωρίζονταν, παρά τη δύναμη που κατέβαλαν οι παρευρισκόμενοι να τα συγκρατήσουν -αλλά και το ίδιο το μέντιουμ ανυψωνόταν μέχρι τη στέγη- εμφανίζονταν φωσφωρίζουσες γλώσσες σε διάφορα μέρη του δωματίου, αντηχούσαν περίεργοι κρότοι στον αέρα, ισχυρό ρεύμα αέρα ανέμιζε τα μαλλιά των πλησίον ευρισκομένων, εμφανιζόταν εκτοπλασματική υπόσταση ολοκλήρου ανθρωπίνου σώματος (φάντασμα), που ακτινοβολούσε, επέτρεπε το άγγιγμα από τους παριστάμενους, συνομιλούσε λογικότατα με την ομήγυρη και προσκόμιζε διάφορα αντικείμενα από κοντινά ή μακρινά σπίτια, που ξαφνικά υλοποιούνταν μπροστά τους, και διάφορες φωνές έψαλλαν μελωδικώτατα μέσα από το μέντιουμ, είτε όλες μαζί είτε σε ντουέτο από μιά γυναίκα υψίφωνο και έναν άνδρα βαθύφωνο ("Ψυχικαί έρευναι", Μηνιαία ψυχοφυσική επιθεώρησις του `Αγγελου Τανάγρα, Αθ. 1933, σελ. 70-72). Τα στοιχεία αυτά μας πείθουν για τη σωματική ενοίκηση πολλών δαιμονίων στο άτυχο διάμεσο Indridason, μέσω του οποίου μιλούσαν, που σημειωτέον υπήρξε ένα εντελώς αμόρφωτο και άξεστο χωριατόπαιδο και πέθανε νεώτατος το 1912 από τύφο.
Τηλεκινητικά τρομερά γεγονότα επιτελούν και οι θιβετιανοί βουδδιστές με τη συνεργασία του σατανά. Σε μια απ' αυτές κλείνεται ο "πιστός" σε απόλυτα σκοτεινό δωμάτιο και πέφτοντας σε κατάσταση έκστασης πάνω σε ένα πτώμα, του δίνει ζωή με διάφορους μαγικούς τύπους και φιλώντας το στο στόμα. Το πτώμα σε λίγα λεπτά προσπαθεί να φύγει και ο βουδδιστής πρέπει να το συγκρατήσει κόβωντας με τα δόντια τη γλώσσα του φαινομενικά αναστημένου, από ενέργεια των δαιμόνων, πτώματος, οπότε ξαναγυρίζει στην προτέρα του κατάσταση. Οι εμπειρίες αυτές συχνά οδηγούν στην τρέλλα αυτούς που τις έχουν δοκιμάσει ("Ιστορία εικονογραφημένη", έκδ. Πάπυρος Πρέσσ, τ. 129, Μάρτ. 1979, σελ. 43).
Κάτι επίσης πολύ σημαντικό: Ψυχοκινητικά και παραψυχολογικά φαινόμενα συμβαίνουν σε υστερικά, νευρωτικά και επιληπτικά άτομα. Το γεγονός αυτό παρασιωπάται από τους περισσότερους συγγραφείς παραψυχολογικών και αποκρυφιστικών βιβλίων. Ο διάσημος ψυχίατρος και εγκληματολόγος Κ. Λομπρόζο στο βιβλίο του "Πνευματισμός και Υπνωτισμός" αναφέρει ότι εξέτασε πάνω από 33 περιπτώσεις υπνωτισθέντων ατόμων με προορατικές και παραψυχολογικές ιδιότητες, εκ των οποίων όλοι υπήρξαν υστερικοί, πολλοί επιληπτικοί και οι πάντες νευρωτικοί. Είναι γεγονός ότι τα υστερικά άτομα σε περίοδο μεγάλης κρίσης καταφέρνουν πολύ καλύτερα αποτελέσματα, όπως είναι το να μαντεύουν λέξεις, αριθμούς, ονόματα, χαρτιά από τράπουλες, να σχεδιάζουν τις εικόνες που βρίσκονται πίσω τους με κλειστούς οφθαλμούς, να αναγνωρίζουν αντικείμενα κρυμμένα από τα μάτια τους (χαρτί, ξίφος, κέρμα, σπαθί) κα.
Το γεγονός, λοιπόν, ότι αυτές οι καταστάσεις συμβαίνουν σε υστερικούς, κατά κανόνα, ανθρώπους, το ότι η υστερία μεταφράζεται σε οργανική νεύρωση (εκτόνωση απωθούμενων συγκινήσεων στο σώμα μας), το ότι έχει πάντα σχέση με την καταπιεσμένη υπαρξιακή ενοχή στο ασυνείδητο και δρα υποσυνειδήτως, λόγω της βιουμένης αποτυχίας ως προς την πραγμάτωση του καθ' ομοίωσιν και της ιδεατής εικόνας μας -κατά τον Έριχ Φρομ "αυτή καθ' εαυτή η νεύρωση είναι τελικά ένα σύμπτωμα ηθικής αποτυχίας"- ("Εγχειρίδιο Ποιμαντικής Ψυχολογίας", Ιω. Κορναράκη, Τεύχος Α', εκδόσεις Κυριακίδη, Θεσσαλονίκη 1984, σελ. 183-4), μας πείθει ότι, όσον αφορά τις ψυχοκινητικές και γενικά παραφυσικές αντιδράσεις, δεν πρόκειται για μια εξέλιξη του ανθρωπίνου όντος ή της συνείδησης του ανθρώπου σε τελειότερες μορφές, όπως συμφέρει σε ορισμένους να παρουσιάσουν το όλο θέμα, αλλά αντίθετα έχουμε μπροστά μας αποκλίνοντα χαρακτηριστικά της προσωπικότητας και ασθενικά συμπτώματα παρέκκλισης εκ του φυσικού.
Το ότι η ρίζα της υστερίας, ως νεύρωσης, εδράζεται στην ψυχική σφαίρα και αποτελεί πράγματι πρόβλημα ηθικής, δεν το επιβεβαιώνουν μόνο κορυφαίοι ψυχίατροι και ψυχολόγοι ( λχ. ο Jung, ο From, η Karen Horney κα.), αλλά και ο ίδιος ο Κύριος, μπροστά σε ευρύ κοινό, κατά τη θεραπεία του παραλυτικού της Καπερναούμ. Εκεί ο Χριστός θεράπευσε τον κατάκοιτο, υστερικό, ασθενή με τα λόγια «σου συγχωρούνται οι αμαρτίες σου», για να προηγηθεί, εδώ και 2.000 χρόνια, της σύγχρονης ιατρικής, που συνδέει ριζικά και δεν αντιδιαστέλλει τα ψυχικά και σωματικά νοσήματα.
Σε τελευταία ανάλυση, η θεραπεία της υστερικής αιτίας των φαινομένων αυτών, με την ταπείνωση και τις γνήσιες αξίες του χριστιανισμού, δια του μυστηρίου της Μετανοίας και Θ. Ευχαριστίας, θα σήμαινε προφανώς και το τέλος των παράξενων αυτών ενεργειών και θα οδηγούσε σε προσωπική σωτηρία τους υπευθύνους των.
| Το παρόν άρθρο προέρχεται από το βιβλίο του θεολόγου Μ. Γ. Χούλη «Πνευματισμός, Παραψυχολογία και Μαγεία στο Φως του Χριστιανισμού», των εκδόσεων Φωτοδότες. |
