Ο Σεβασμιώτατος στην προσλαλιά του προς τον νεοχειροτονηθέντα, μεταξύ άλλων, ανέφερε τα εξής:
«…..Σήμερα, που ο λαός μας ακουμπά με εμπιστοσύνη στην Εκκλησία, την οποία θεωρεί στήριγμα, απαντοχή και ελπίδα του, η ευθύνη μας να μην τον απογοητεύσουμε γίνεται ακόμη μεγαλύτερη.
Καλείσαι από σήμερα να συνεργήσεις στην προσπάθεια της Εκκλησίας μας για την πνευματική χειραγώγηση του λαού και την ανακούφισή του από τα πολλά καθημερινά του προβλήματα και δυσκολίες.
Γίνου πιστός άχρι θανάτου!
Οι άρχοντες του κόσμου επέφεραν πολλές πληγές στο Σώμα της Εκκλησίας μας για την εξυπηρέτηση διαφόρων λόγων και σκοπιμοτήτων και νόμισαν ότι έτσι θα ξεθωριάσουν την αίγλη της στα μάτια των ανθρώπων! Και πολλά, απ’ αυτά που της ανήκαν, της τα πήραν ή και της τα έκλεψαν.
΄Ένα, όμως, δεν μπόρεσαν να της αφαιρέσουν ποτέ! Την αγάπη και την εμπιστοσύνη του λαού προς αυτήν∙ την αγάπη του λαού προς την Εκκλησία, το Σώμα του Χριστού, την οποία πάντοτε αναγνωρίζει ως τροφοδότιδα μάνα του και ως γαλήνιο λιμάνι στις τρικυμίες της καθημερινότητας.
Με τη βοήθεια του Θεού, την προστασία της Παναγίας της Καστριανής και την αγάπη του λαού πορεύθητι στο δρόμο της προσφοράς, της θυσίας και της αγάπης και να είσαι βέβαιος ότι η πορεία σου αυτή θα είναι και επιτυχής και ευλογημένη.»
Πριν επιστρέψει, μέσω Λαυρίου, στην Αθήνα, ο Σεβασμιώτατος επισκέφθηκε το Δημοτικό Σχολείο Κορησίας, όπου έγινε εγκάρδια δεκτός από τους εκαπιδευτικούς, το Σύλλογο Γονέων και τους μαθητές, με τους οποίους και συνομίλησε, απευθύνοντάς τους πατρικές νουθεσίες και συμβουλές.