«Γιατί να πιστεύετε σε Θεό; Ας είμαστε καλοί για χάρη της καλωσύνης και μόνο»!
Πρόκειται για δύο συνθήματα-διαφημιστικά σλόγκαν, τα οποία, προσφάτως συνηθίζεται νά βρίσκονται σε λεωφορεία πόλεων της Αγγλίας και άλλων Ευρωπαϊκών Κρατών, χρηματοδοτούμενα από … ανθρωπιστικές Οργανώσεις Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων!
Μακριά από μας και η υπόνοια, έστω, απαγόρευσης των παραπάνω συνθημάτων! Ανθρώπινο δικαίωμα η ελεύθερη έκφραση και διακίνηση των ιδεών και των απόψεων…
Ανθρώπινο δικαίωμα, όμως, είναι και η κριτική τους!
Μια κριτική, που στηρίζεται, κυρίως, σ’ εκείνο το «μάλλον»…. «Μάλλον, δεν υπάρχει Θεός…».
Αλλά, αν υπάρχει;
«Θεόν ουδείς εώρακε πόπωτε»! Κανείς ποτέ δεν είδε τον Θεό.
Ούτε, φυσικά, και εκείνος, ο αλήστου μνήμης Σοβιετικός Κοσμοναύτης, που, επιστρέφοντας από το πρώτο του ταξίδι στο Διάστημα, μετετράπη σε φερέφωνο του κρατικού αθεϊσμού και διαβεβαίωνε ότι, αφού δεν είδε εκεί ψηλά το Θεό, άρα δεν υπάρχει!
Η πίστη στο Θεό δεν είναι αποτέλεσμα ερεύνης επιστημονικής, είτε αποδείξεως πειραματικής! Είναι το αποτέλεσμα μιας εσωτερικής προσωπικής πορείας προς συνάντησή Του και δεν εξαρτάται από τις απόψεις και τις ιδεοληψίες επιστημόνων και θεωρητικών, ανθρωπιστικών οργανώσεων και κρατικών ιδεολογιών, αφού δίπλα σε έναν άθεο επιστήμονα πάντα βρίσκεται και ένας πιστός επιστήμονας ή ερευνητής.
Όποιος προσπαθεί να αποδείξει την ανυπαρξία ή και την ύπαρξη του Θεού με διαφημιστικά συνθήματα ή με φυσικές, λογικές ή φιλοσοφικές αποδείξεις, ξεχνά ότι η υπαρξή Του καλύπτεται από μυστήριο.
Ο υλικός κόσμος, που δεν αποδεικνύει, κατά τη γνώμη ορισμένων την ύπαρξη του Θεού, φανερώνει την παρουσία ενός Θεού, στον Οποίο για να φτάσει ο άνθρωπος χρειάζεται χάρη και αποκάλυψη, με την προσωπική συνέργεια, ως βασική προϋπόθεση.
Όταν ο πλούσιος της γνωστής παραβολής ζήτησε από το Θεό να του επιτρέψει να επανέλθει στη γη για να διαφωτίσει τους συγγενείς του, ο Θεός του είπε «έχουν το Μωυσή και τους Προφήτες. Αν δεν πιστεύουν σ’ αυτούς, δεν θα πιστέψουν ούτε κι’ αν ένας νεκρός αναστηθεί».
Η πίστη στο Θεό και η αθεία έχουν κάτι καθοριστικά κοινό: και οι δύο επιλογές βασίζονται στην πίστη, όχι στην απόδειξη. Άρα, μπορούμε, με σύγχρονους όρους στοιχήματος, να μιλάμε για πιθανότητες 50-50.
Και σ’ αυτό το στοίχημα, στοίχημα ζωής, καλούμαστε να τοποθετηθούμε όλοι!
«Ο Θεός είτε υπάρχει, είτε δεν υπάρχει. Για ποια από τις δύο υποθέσεις θα στοιχηματίζατε;», μας ρωτά προκλητικά ο Πασκάλ. Και συνεχίζει: «Για καμιά. Η σωστή απάντηση είναι να μη στοιχηματίσουμε για καμιά. Κάνετε λάθος! ΠΡΕΠΕΙ να στοιχηματίσετε. Δεν έχετε άλλη επιλογή!» .
Όντως, δεν έχουμε άλλη επιλογή…
Αλλά, το κυριότερο και αμείλικτο στις συνέπειές του, είναι να κάνουμε τη σωστή επιλογή και να ζήσουμε συνεπείς με αυτήν! Είτε ως άθεοι, είτε ως πιστοί…
† Ο ΣΥΡΟΥ ΔΩΡΟΘΕΟΣ Β΄
