Όσο κι’ αν συχνά οι μεγάλοι εξοργιζόμαστε για τη «βέβηλη» αυτή συνήθεια των νέων, που ρυπαίνει τα σπίτια μας και ίσως προσβάλλει την αισθητική μας, δεν παύει να είναι μια κραυγή απόγνωσης, που ζητάει απάντηση, δεν παύει να είναι μια αποτύπωση, μια ακτινογραφία της νεανικής ψυχής, που όλοι οφείλουμε να αποκρυπτογραφήσουμε με προσοχή…
Να ερευνήσουμε τα αίτια της νεανικής συμπεριφοράς, να ακούσουμε την κριτική τους, να προβληματιστούμε, έστω, για τις τυφλά καταστροφικές τους τάσεις, όπως αυτές πρόσφατα και στην πατρίδα μας εκδηλώθηκαν….
Αφορμή για τις παραπάνω σκέψεις στάθηκε ένα σύνθημα, γραμμένο στην πρόσοψη ενός κτηρίου:
« Όταν θεός γίνεται το χρήμα, έχουμε πόλεμο» !
Σπαρακτικό στη διαπίστωσή του, αποκαλυπτικό στην αλήθεια του, πικρό στην ερμηνεία του, αισιόδοξο στην προοπτική του!
Το άγνωστο νεανικό χέρι, που χάραξε τις λέξεις αυτές, χωρίς, ίσως, να το ξέρει στοιχήθηκε πίσω από το Σοφοκλή, που τόνισε ότι «κανένας θεσμός δεν βλάστησε τόσο κακός στους ανθρώπους, όσο το χρήμα.Αυτό και πόλεις κυριεύει, αυτό τους ανθρώπους ξεσπιτώνει, αυτό διαστρέφει τα συνετά μυαλά των ανθρώπων να επιδίδονται σε άνομες πράξεις και τους δείχνει ν’ ασχολούνται με πανουργίες και να μαθαίνουν κάθε ανόσιο έργο» («Αντιγόνη»). Στοιχήθηκε πίσω από τον Σαίξπηρ, που διαπίστωε ότι «ο κίτρινος δούλος κάνει το μαύρο άσπρο, το άσχημο ωραίο, το άδικο δίκαιο, το χυδαίο ευγενικό, το παλιό νέο, τη δειλία γενναιότητα, δένει, λύνει νόμους».(«Τίμων ο Αθηναίος»)
Φυσικά, κανείς εχέφρων άνθρωπος δεν θα υποστηρίξει ότι για όλα αυτά ευθύνεται το χρήμα, αυτό καθεαυτό! Ο Σαίξπηρ το χαρακτήρισε «κίτρινο δούλο» και έτσι είναι, πρέπει να είναι: δούλος, όχι αφέντης μας…
Όταν, όμως, το χρήμα γίνεται αφέντης, κύριος και θεός μας, τότε, πράγματι έχουμε πόλεμο!
Πόλεμο πολύπλευρο και πολυεπίπεδο..
Πόλεμο με τον εαυτό μας, που δεν ικανοποιείται με τίποτα και αναλώνει τη ζωή του και αναλώνεται στην απόκτησή του!
Πόλεμο με το συνάνθρωπο, που τον κρίνουμε από το έχειν και όχι από το είναι του! Πόλεμο με τον άλλο, που αν δεν τον βλέπουμε σαν «την κόλασή μας», τον μετράμε ανάλογα με το πόσα θα κερδίσουμε απ’ αυτόν!
Πόλεμο με την κοινωνία, που τους νέους στη λατρεία του χρήματος προκλητικά μυεί και ταυτόχρονα κυνικά τους το αποστερεί.
Πόλεμο με τη νομιμότητα και την ηθική, αφού για την απόκτησή του καταρρακώνονται ανθρώπινες προσωπικότητες και αφυδατώνεται κάθε ικμάδα της νεολαίας από τους «ντήλερς» του θανάτου!
Πόλεμο με τη φύση, που την βλέπουμε ως μέσο εκμετάλλευσης, την καταστρέφουμε ως ευκαιρία αξιοποίησης και την απομυζούμε ως ανεξάντλητη πηγή πλουτισμού.
Αλλά και κυριολεκτικά να ερμηνεύσουμε το σύνθημα, ποιος αμφιβάλλει ότι ο πόλεμος, στη διαχρονικότητά του, ο κάθε πόλεμος, οπουδήποτε γης και οποιασδήποτε εποχής, δεν έχει βασικό του και γενεσιουργό αίτιο τη λατρεία του χρήματος και τη δίψα του πλουτισμού ατόμων, ομάδων ή λαών;
Ας μη κατακρίνουμε, λοιπόν, συλλήβδην τους νέους μας για καταστροφικότητα και μηδενισμό! Η πλειοψηφία τους διαθέτει οράματα, ελπίδες και ενθουσιασμό. Ας τους αγκαλιάσουμε, ας αφουγκρασθούμε τις αγωνίες τους και-το κυριώτερο- ας τους μιλήσουμε για τον αληθινό Θεό!
† Ο ΣΥΡΟΥ ΔΩΡΟΘΕΟΣ Β΄
