Ὁ Ἀνθιμος Κομνηνός γεννήθηκε στή Μικρά ᾿Ασία. Χειροτονήθηκε ᾿Επίσκοπος ῾Ηλιουπόλεως πρό τοῦ 1821. Κατά τή διάρκεια τοῦ ἀπελευθερωτικού ἀγώνα ἔζησε καί δραστηριοποιήθηκε ἔντονα στίς Σπέτσες καί τά Κύθηρα. Κατά τήν περίοδο τοῦ 1822-1825 βρέθηκε στήν Πελοπόννησο καί προσέφερε σημαντικές ὑπηρεσίες στό μαχόμενο ἔθνος. Μετά τήν ἄφιξη τοῦ ᾿Ιωάννη Καποδίστρια στήν ῾Ελλάδα, διορίζεται ἀπό τόν ἴδιο τοποτηρητής ῎Αργους καί Κάτω Νεχαγιέ ἕως τό 1833. ᾿Ανέπτυξε μεγάλη φιλανθρωπική καί ποιμαντική διακονία. Διακρινόταν γιά τήν φυσική του εὐφράδεια καί εἶχε ἀποσπάσει τόν θαυμασμό καί τήν ἀγάπη τῶν ᾿Αργείων. ῞Ολοι ἀνεγνώριζαν στό πρόσωπό του τόν καλό καί εὐγενῆ ποιμενάρχη, πού διέθεσε ὅλες του τίς δυνάμεις γιά τό χτίσιμο τῆς ἐλεύθερης ῾Ελλάδος. Τό Νοέμβριο τοῦ 1833 διορίσθηκε, ὑπό τῆς ᾿Αντιβασιλείας, ᾿Επίσκοπος Κυκλάδων μέ ἕδρα τή Σύρο. ῾Ο ῎Ανθιμος ἐργάσθηκε στή Σύρο μέ ἰδιαίτερη ἀγάπη καί φροντίδα γιά τούς ἱερεῖς καί μοναχούς, ἀλλά καί γιά τόν εὐλαβῆ λαό τῆς ῾Ερμουπόλεως. Σημαντική ὑπῆρξε ἡ ἀγάπη καί συμπάθειά του πρός τούς σπουδάζοντες μαθητές, τούς ὁποίους μέ χρήματά του ἐνίσχυσε καί παρότρυνε νά συνεχίζουν. ῾Υπῆρξε φιλομαθέστατος καί ἤθελε αὐτή του ἡ ἀγάπη γιά μόρφωση νά μεταγγίζεται καί στούς ἄλλους καί περισσότερο στούς νέους, πού ὁπωσδήποτε ἔπρεπε νά φωτισθοῦν γιά νά δημιουργήσουν μιά σωστή καί μεγάλη Πατρίδα. Πέραν τῶν ἄλλων ἰδιαίτερη φροντίδα καί ἀγάπη εἶχε γιά τά Μοναστήρια καί τούς πατέρας των. ᾿Εκοιμήθη τήν 9η ᾿Ιουλίου τοῦ 1842.
