Ανάμεσα στα πλείστα έργα ζωγραφικής και ξυλογλυπτικής τέχνης και τα αφιερώματα των επαγγελματικών Συντεχνιών της Ερμούπολης στους προστάτες τους Αγίους, που περικοσμούν τον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Ερμουπόλεως, τον οποίο οι πρώτοι πρόσφυγες-οικιστές της μεγαλοπρεπή ανήγειραν, όσο ακόμη οι ίδιοι έμεναν σε παραπήγματα, δεσπόζουσα θέση κατέχει ο περίτεχνος Επισκοπικός Θρόνος.
Φιλοτεχνημένος από άγνωστο ξυλογλύπτη το 1833 είναι ο πρώτος Επισκοπικός Θρόνος που κατασκευάστηκε στη Σύρο και ο οποίος συνδέεται με κομβικά σημεία της τοπικής Εκκλησιαστικής και Εθνικής Ιστορίας.
Στο Θρόνο αυτό ενεθρονίσθησαν όλοι οι Επίσκοποι, που διαποίμαναν την Ιερά Μητρόπολη Σύρου, ο Άνθιμος Κομνηνός το 1833, ο Δανιήλ Κοντούδης το 1842, ο Αλέξανδρος Λυκούργος το 1866, ο Μεθόδιος Παπασαραντόπουλος το 1882,ο Αθανάσιος Λεβεντόπουλος το 1907, ο Φιλάρετος Ιωαννίδης το 1930, ο Δωρόθεος Α΄ Στέκας το 1965 και ο νυν Δωρόθεος Β΄ Πολυκανδριώτης το 2002.
Επί του Θρόνου αυτού ιστάμενοι παρηκολούθησαν τις επί τη ελεύσει τους στη Σύρο Δοξολογίες οι Βασιλείς, Όθων το 1833 και Γεώργιος Α΄ το 1864, άμα τη εκλογή του, ο οποίος τότε χαρακτήρισε την Ερμούπολη «Λίβερπουλ της Ελλάδος»!
Αυτός ο ιστορικός Θρόνος, συντηρημένος ήδη και αποκαταστημένος στο αρχαίο κάλλος, χάρη στην ανύστακτη μέριμνα των φιλοκάλων Εφημερίων του Μητροπολιτικού Ναού Πρωτοπρεσβυτέρων Εμμανουήλ Συρίγου & Αντωνίου Βελουδίου, την προσεκτική εργασία του Συντηρητή κ. Γεωργίου Μουστάκη και, κυρίως, την ολόθυμη και φιλάγιο χορηγία του Εθνικού Ευεργέτου κ. Αθανασίου Μαρτίνου, αποτελεί για όλους τους Ερμουπολίτες και τους Συρίους σημείο αναφοράς ενός ενδόξου παρελθόντος και υπενθύμισης χρέους για ένα αντάξιο μέλλον.
