PDF

Ἐξοχώτατε Κύριε Πρόεδρε,

μέ ἰδιαίτερη τιμή καί χαρά ξεχωριστή Σᾶς ὑποδεχόμεθα, εἰς τήν ἀπό τά ἀρχαῖα χρόνια περιάκουστον διά τόν ὀρυκτόν της πλοῦτον νῆσον Μῆλον, τήν Βυβλίδα καί Γοργίδα, Μελάς καί Μεμβλίδα,  Ζεφυρία,   Ἄκυτο καί Μιμμαλλίδα πάλαι ποτέ προσαγορευθεῖσαν, ἀλλ' ἀπό τό  ὄνομα τοῦ ἐκ Κύπρου πρώτου οἰκιστοῦ της Μήλου, παγκοσμίως γνωσθεῖσαν.

Σᾶς ὑποδεχόμεθα, τήν, τῆς Ἑλληνικῆς Πολιτείας πολυτίμητον Κορυφήν καί τόν τῆς Δημοκρατίας αὐθεντικόν ἐκφραστήν, διά τετάρτην ἤδη φοράν  ἐπισκεπτόμενον τάς νήσους τῆς καθ’ ἡμᾶς πολυνήσου Ἱερᾶς Μητροπόλεως, διά τῆς ὑψηλῆς παρουσίας Σας ἱερές τελετές λαμπρύνοντα καί  τόν εὐλογημένον, εὐγενῆ  καί πολιτισμένον λαόν, τῆς ἱερᾶς νήσου Τήνου, τῆς ναυκρατούσης Σύρου, τῆς ἀνεμοέσσης Μυκόνου καί τώρα τῆς ἱερᾶς νήσου Μήλου, τιμῶντα καί χαρᾶς αὐτόν πληροῦντα.

Σας καλωσορίζομεν, Ἐξοχώτατε κ. Πρόεδρε, εἰς τήν πασιμέλουσαν νῆσον Μῆλον, εἰς τήν θέσιν Φυλακωπή τῆς ὁποίας  ἤκμασε μία ἐκ τῶν πρώτων Εὐρωπαϊκῶν πόλεων, οἱ κάτοικοι τῆς ὁποίας ἀνέκαθεν διακρίνονται διά τήν ἀγάπην τους πρός τήν ἐλευθερίαν καί τήν ἀξιοπρέπειαν, ἠρνήθησαν νά προσφέρουν γῆν καί   ὕδωρ εἰς τούς χρυσοφόρους Πέρσας, τήν δύναμιν τῶν ὁποίων ἐστόρεσαν, γενναίως εἰς τήν ναυμαχίαν τῆς Σαλαμῖνος πολεμοῦντες καί «Φοινίσσας νῆας καὶ Πέρσας ἑλόντες καὶ Μήδους͵ ἱερὰν Ἑλλάδα ἐρρύσαντο»,

Κατά τόν Πελοποννησιακόν πόλεμον ἐβίωσαν ὀδυνηρῶς τήν κυριαρχίαν τοῦ ἰσχυροτέρου καί τήν ὑποταγήν τοῦ δικαίου τῆς ἐλευθερίας καί τῆς ἀξιοπρεπείας εἰς τό δίκαιον τῆς πυγμῆς καί τῆς βίας καί ἦταν ἐκ τῶν πρώτων, οἱ ὁποῖοι  ἐξηγέρθησαν, τήν 11ην Ἀπριλίου 1821, κατά τῆς Ὀθωμανικῆς κυριαρχίας.

Ἀναφωνοῦμεν τό «ὡς εὖ παρέστητε» εἰς τήν Μηλίαν γῆν, εἰς τά πλουτοφόρα ἔγκατα τῆς ὁποίας ὁ σπόρος τῆς Ἐκκλησίας, ὡς σπόρος σινάπεως, μέσα εἰς τούς ὑγρούς καί σκοτεινούς διαδρόμους καί τά ἀρκοσόλια τῶν Κατακομβῶν ἐτάφη καί ὡς δένδρον εὐσκιόφυλλον ἐβλάστησεν καί  ἅπασαν τήν Ἑλλάδα ἐκάλυψεν.

Οἱ ἱερές Κατακόμβες, τό μοναδικόν τοῦτο εἰς τήν Ἑλλάδα καί τήν Ἀνατολικήν Μεσόγειον Πρωτοχριστιανικόν Σέμνωμα καί ἐφάμιλλον τῶν Κατακομβῶν τῆς Ρώμης Σέβασμα, δέν ἀποτελοῦν ἁπλῶς ἕνα πρωτοχριστιανικόν, ἔστω, νεκροταφεῖον, ἀλλ’ εἶναι ἡ μυστική καί ὑπόγεια «θημωνία» τῶν, ὑπό τήν σιωπήν καί τήν εὐωδίαν τῆς Μηλίας γῆς ἀναπαυομένων ἁγίων ψυχῶν.

Ἄξιον δέ καί δίκαιον κρίνομεν νά ἀναφέρομεν εἰς τό σημεῖον αὐτό καί εἰς μνημόσυνον αἰώνιον αὐτούσιαν τήν περίφημον Ἐπιγραφήν «τῶν Πρεσβυτέρων», σπαράγματα τῆς ὁποίας διακρίνονται εἰς τό τύμπανον τοῦ ἀρκοσολίου τοῦ πέμπτου τάφου:

«Οἱ πρεσβύτεροι οἱ πάσης μνήμης ἄξιοι,

Ἀσκλῆπις, καί Ἐλπίζων, κέ Ἀσκλῆπις δεύτερος,

κέ Ἀγαλίασις διάκονος.

καί Εὐτυχία παρθενεύσασα, κέ Κλαυδιανή

παρθενεύουσα, καί Εὐτυχία ἡ τούτων μήτηρ

ἔνθα κεῖντε· καί ἐπί γέμι τό θηκίον τοῦτο,

ἐνορκίζω ὑμᾶς τόν ὧδε ἐφεστῶτα ἄγγελον,

μή τίς ποτε τολμῇ ἐνθάδε τινά καταθέσθαι.

Ἰησοῦ Χριστέ, βοήθει τῷ γράψαντι πανοικί.»

Ἡ ἐπιγραφή αὐτή ἀνάγεται εἰς τόν 3ον ἤ 4ον αἰῶνα. Μία μητέρα, ἡ Εὐτυχία, τρεῖς υἱοί της, ἀναδειχθέντες σύντρεις Πρεσβύτεροι, ὁ Ἀσκλῆπις, ὁ Ἐλπίζων καί ὁ νεώτερος Ἀσκλῆπις, καί τρεῖς θυγατέρες της, Ἀγαλλίασις ἡ Διάκονος, Εὐτυχία ἡ Παρθένος καί Κλαυδιανή ἡ παρθενεύουσα, κεῖνται ἀχώριστοι εἰς τόν κοινόν τάφον, διακονήσαντες παντοιοτρόπως τήν στρατευομένην καί παντοιοτρόπως διωκομένην Ἐκκλησίαν, ἐνῶ εἰς ἑτέρας ἐπιγραφάς διασώζονται καί τά ὀνόματα  Στεφανίδος τῆς θυγατρός τοῦ Μήλωνος καί Θωμᾶ τοῦ ναυκλήρου.

Αἱ ἱεραί Κατακόμβαι εἶναι  ὁ εὐκτήριος οἶκος, ὑπό τούς σκοτεινούς καί ὑγρούς θόλους τοῦ ὁποίου κατά τρόπον μοναδικόν καί ἀνεπανάληπτον, ἡ κοινωνία ζώντων καί τεθνεώτων, τῆς ἐπί γῆς στρατευομένης καί ἐν οὐρανῷ θριαμβευούσης Ἐκκλησίας ἐξεδηλώθη.

Εἶναι ὁ τόπος ὁ ἱερός, εἰς τόν ὁποῖον ἐναργέστατα ἀπετυπώθη καί ἀπεδείχθη ὁ σκοπός τῆς νέας θρησκείας, ἡ νέκρωσις καί ἡ ταφή τοὐτέστιν τοῦ παλαιοῦ ἀνθρώπου καί ἡ ριζική   ἐν Χριστῷ ἀναγέννησίς του.

Ἐντός τῶν καταχθονίων στοῶν του, ὁ σπόρος τοῦ εὐλογημένου ἄρτου ἐρρίζωσεν καί ἀνεφύη, καί τάς ἀκάνθας τῆς κακίας καί τῆς ἁμαρτίας κατέπνιξεν.

Ἀλλ` οἱ Κατακόμβες τῆς Μήλου ἀποτελοῦν καί μνημεῖον μοναδικῆς πολιτιστικῆς ἀξίας, καθώς οἱ ἐπιγραφές, οἱ παντοειδεῖς συμβολισμοί, τό ἀρχέγονον Βαπτιστήριον, οἱ λυχνίες καί τά  συνεχῶς ἀνακαλυπτόμενα ἀρχιτεκτονικά «μέλη» τάς μετατρέπουν καί εἰς ἕνα σπουδαιότατον καί παραστατικότατον Χριστιανικόν Κειμηλιοφυλάκιον,  τό ὁποῖον πρό τῶν ὀφθαλμῶν μας διαγράφει τήν ζωήν τῆς ἡρωικῶς ἀθλησάσης Ἐκκλησίας καί ἀποδεικνύεται τό πρῶτον καλλιτεχνικόν κέντρον, ὑπό τούς ἀμαυρούς θόλους τοῦ ὁποίου, ἐκαλλιεργήθησαν οἱ ἀπαρχές τῶν ἐκκλησιαστικῶν τεχνῶν.

Συνελόντι εἰπεῖν, τό πρωτοχριστιανικόν Μνημεῖον τῶν Κατακομβῶν εἶναι «ἡ τιμή καί τό περίσεμνο κόσμημα τῆς Χριστιανικῆς Ἑλλάδος», ὅπως προσφυῶς τό ἐχαρακτήρισεν ὁ Καθηγητής Γεώργιος Λαμπάκης, τό «ἀρχαιότερο μνημεῖο τῆς χώρας μας», ὅπως τό θεωρεῖ ὁ Καθηγητής Χριστιανικῆς Ἀρχαιολογίας Γεώργιος Σωτηρίου, τό ὁποῖον «κατατάσσεται μεταξύ τῶν ἀξιολογωτέρων μνημείων τοῦ εἴδους του στόν κόσμο», κατά τήν εὔστοχον διαπίστωσιν τοῦ Καθηγητοῦ Ἀρχαιολογίας καί Προέδρου διατελέσαντος τῆς Ἀκαδημίας Ἀθηνῶν Γεωργίου Μυλωνᾶ, καθώς «πουθενά ἀλλοῦ εἰς τήν Ἑλλάδα, οὔτε καί εἰς τήν ἄλλην Ἑλληνικήν Ἀνατολήν δέν ὑπάρχουν τέτοιες Κατακόμβες», ὅπως διαβεβαιώνει ὁ Σίφνιος λόγιος Θεοδόσιος  Σπεράντζας, γράφων χαρακτηριστικῶς:

«.....ἐδῶ μέσα εἰς τάς Κατακόμβας αὐτάς συνεστήθη ἡ πρώτη Του Ἐκκλησία. Ἐδῶ ὁ Χριστιανισμός διεπλάσθη ὡς ἰδέα Ἑλληνική, πού ἐξεπολίτισε καί θά ἐκπολιτίζει τόν κόσμον. Καί ἐδῶ, ἀπό τά βάθη αὐτά τῶν ὡραίων μας Κυκλάδων ἐδώκαμεν ἡμεῖς εἰς τήν Οἰκουμένην ὅλην, τόν Θεόν πού λατρεύει σήμερον. Ἰδού, διατί- ἐγώ τουλάχιστον- δέν γνωρίζω εἰς τόν Κόσμον ὅλον, ἐκτός ἀπό τήν Θεοβάδιστην Γῆν τῆς Παλαιστίνης, ἄλλον χῶρον τόσον ἱερόν, ὅσον αἱ Κατακόμβαι αὗται»

Εἰς τό διαχρονικόν τοῦτο σύμβολον Πίστεως καί Ἡρωισμού, εἰς τό ὁποῖον οἱ πολυπληθεῖς κατ`  ἔτος ἐπισκέπτες του ἀνακαλύπτουν τό μήνυμα τῆς  ὄντως Ζωῆς, τῆς ἀναγεννήσεως καί τῆς Ἀναστάσεως, οἱ  Ἅγιοι Πάντες ᾠκονόμησαν,  ὥστε νά ὑποδεχόμεθα σήμερον ὡς Πρῶτον Πολίτην τῆς Πατρίδος μας Ἐσᾶς, ὁ ὁποῖος ὡς Ὑπουργός Ἐσωτερικῶν εἰσηγάγετε εἰς τήν Βουλήν τῶν Ἑλλήνων πρός ψήφισιν τήν, Συνοδικῇ Διαγνώμῃ ἐγκριθεῖσαν, ἡμετέραν εἰσήγησιν περί ἀνακηρύξεως τῆς Μήλου ὡς ἱερᾶς νήσου τό 2009, καί ἐμεριμνήσατε διά τήν   ἔκδοσιν τοῦ σχετικοῦ Προεδρικοῦ Διατάγματος.

Τό  ὄνομά Σας, Ἐξοχώτατε Κύριε Πρόεδρε θά παραμείνει ἐσαεί συνδεδεμένον μετά τῆς ἱερᾶς νήσου Μήλου,  ὄχι τόσον ἐπειδή Ἐσεῖς ἐδρομολογήσατε τήν  ἔκδοσιν τοῦ δημοσιευθέντος εἰς τό ὑπ` ἀριθμ. 130/05.06.2014 Α' τεῦχος τῆς Ὲφημερίδος τῆς Κυβερνήσεως 86/2014 Προεδρικόν Διάταγμα τῆς ἀνακηρύξεως τῆς Μήλου ὡς ἰερᾶς νήσου,   ἀλλά κυρίως ἐπειδή εἶναι καί θά παραμένει ἀνεξάλειπτα χαραγμένον εἰς τήν ψυχήν μας, τήν ψυχήν κάθε Μηλίου, καί εἰς τήν συλλογικήν μας μνήμην, ὡς τό ὄνομα Ἐκείνου, ὁ ὁποῖος ἐπρωτοστάτησεν καί συνέβαλεν καθοριστικῶς εἰς τό γεγονός τοῦτο.

Δι'   ἅπαντα ταῦτα, ἀλλά καί διά τήν εἰλικρινῆ ἀγάπην, τό φιλόστοργον καί καθοδηγητικόν πνεῦμα, μέ τό ὁποῖον περιβάλλετε τήν ἐλαχιστότητά μας, καί διά τόν πηγαῖον σεβασμόν Σας πρός τήν Ἐκκλησίαν, ἡ ὁποία σήμερον συνεισφέρει τά πάντα διά τήν ἀνακούφισιν τοῦ δοκιμαζομένου λαοῦ μας, ἐν πλησμονῇ εὐγνωμοσύνης Σᾶς εὐχαριστοῦμεν καί ἐν ἑνί στόματι Σᾶς παρακαλοῦμεν διά τήν προσωπικήν Σας συμβολήν εἰς τήν περαιτέρω ἀνάδειξιν καί προβολήν τοῦ μοναδικοῦ αὐτοῦ διά τήν Ἑλλάδα Ταφικοῦ μνημείου.

Ἡ εὐγνωμοσύνη μας διά τό διαρκές καί ἀμείωτον προσωπικόν του ἐνδιαφέρον διά τάς ἱεράς Κατακόμβας καί τήν συμβολήν του εἰς τήν ἀνακήρυξιν τῆς Μήλου ὡς ἱερᾶς νήσου στρέφεται καί πρός τό Σεπτόν πρόσωπον τοῦ Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν καί Πάσης Ἑλλάδος κ. Ἱερωνύμου Β', οἱ ἀνειλημμένες ποιμαντικές ὑποχρεώσεις τοῦ ὁποίου δέν τοῦ ἐπέτρεψαν, παρά τήν περί τοῦ ἀντιθέτου ἐπιθυμίαν του, νά παρίσταται καί νά συνεορτάζει μαζί μας, καί τοῦ ὁποίου τά αἰσθήματα τιμῆς καί ἀγάπης πρός τό Πρόσωπόν Σας, Ὲξοχώτατε κ. Πρόεδρε, διερμηνεύομεν.

Εὐχαριστοῦμεν καί τούς Σεβασμιωτάτους καί ἀγαπητούς μας ἀδελφούς, τούς Μητροπολίτας Κορίνθου κ. Διονύσιον, Μεσσηνίας κ. Χρυσόστομον καί Μεγάρων κ. Κωνσταντῖνον καί τόν Θεοφιλέστατον Ἐπίσκοπον Μπρανζαβίλ καί Γκαμπόν κ. Παντελεήμονα, τόν Τήνιον, οἱ ὁποῖοι ἀπεδέχθησαν εὐγενῶς τήν πρόσκλησίν μας καί τιμοῦν διά τῆς εὐλογητῆς παρουσίας τους τόν Παμμηλιακόν τοῦτον ἑορτασμόν.

Τήν ἐπίσημον ταύτην στιγμήν,  ὅμως, χρέος μας ὀφειλετικόν θεωροῦμεν νά ἀναφερθοῦμε καί εἰς τήν πάντοτε ἀγαστήν καί δημιουργικήν συνεργασίαν μας μέ τόν ἀξιότιμον Περιφερειάρχην Νοτίου Αἰγαίου, ὁ ὁποῖος, ἐξ ἀγάπης πρός τήν πολιτιστικήν μας κληρονομίαν, ἐνέταξε τό ὡσαύτως ἀξιόλογον παλαιοχριστιανικόν Μνημεῖον τοῦ Ναοῦ τῆς Ἐπισκοπῆς τῆς μικρᾶς νήσου Σικίνου εἰς Εὐρωπαϊκόν Πρόγραμμα, καί τόν προοδοιπορήσαντα αὐτοῦ Γενικόν Γραμματέα τῆς Περιφερείας κ. Χαράλαμπον Κόκκινον, ὁ ὁποῖος ἐνέταξεν τό πρῶτον τό ἱερόν Μνημεῖον τῶν Κατακομβῶν εἰς  Εὐρωπαϊκόν Πρόγραμμα, τόν Ἔπαρχον  Μήλου, τόν  Δήμαρχον Μήλου καί τά Μέλη τοῦ περί αὐτόν Δημοτικοῦ Συμβουλίου, καί τήν Ἑταιρείαν IMERYS- ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΑ ΟΡΥΚΤΑ ΕΛΛΑΣ διά τήν συμβολήν των εἰς τήν προώθησιν τῆς ἱερᾶς αὐτῆς προσπαθείας, ἀλλά καί μέ τάς Ὑπηρεσίας τοῦ Ὑπουργείου Πολιτισμοῦ καί, εἰδικώτερον, μέ τούς προοδοιπορήσαντες Ἐφόρους Βυζαντινῶν Ἀρχαιοτήτων, τόν Ἀρχαιολόγον κ. Χαράλαμπον Πέννα, τήν διάδοχό του καν Αἰκατερίνην Δελαπόρτα καί  μέ τὸν νῦν Προϊστάμενον κ. Δημήτριον Ἀθανασούλην, μέ τόν ὁποῖον συνεργαζόμεθα  ἤδη διά τήν  προετοιμασίαν τῆς δημιουργίας ἀρχαιολογικοῦ πάρκου εἰς τήν περιοχήν τῶν Κατακομβῶν καί Βήματος μέ ἱεράν  κόγχην εἰς τόν εὑρύτερον Ἀρχαιολογικόν χῶρον,  ἔργα τά ὁποῖα εὐχόμεθα νά ἐγκαινιάσετε Ἐσεῖς, ὁ τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας ἐπαξίως προεστώς!

Ἐξοχώτατε κ. Πρόεδρε,

Oἱ Ἕλληνες ἔχομεν τήν ἰδιαιτερότητα νά ζῶμεν εἰς μίαν χώραν πολλαπλῶν πολιτισμικῶν διαστρωματώσεων, μοναδικήν εἰς τήν ὑφήλιον, ἡ ὁποία  ξεκινᾶ ἀπό τόν Μινωικόν πολιτισμόν τῆς Κρήτης καί καταλήγει εἱς τήν Χριστιανικήν Ὀρθόδοξον πνευματικότητα.

Τοῦτο τό παλίμψηστον πολιτισμοῦ «μέ τήν ποικίλη δράσι τῶν στοχαστικῶν προσαρμογῶν», κατά τήν ἔκφρασιν τοῦ Κ. Καβάφη, ἔχει ἐν ζωῇ πολυάριθμα μνημεῖα μεγάλης καί πολλαπλῆς ἀξίας, τά ὁποῖα ἀποτελοῦν ἔκφρασιν καί ἔκφανσιν  τοῦ τρόπου ζωῆς μιᾶς κοινωνίας, τῶν ἀναζητήσεων καί τῶν ἐπιτευγμάτων τοῦ λαοῦ μας, εἰς  συγκεκριμένας ἱστορικάς στιγμάς καί πολύτιμον παρακαταθήκην διά τάς ἑπομένας γενεάς.

Τά μνημεῖα τῆς Ἑλληνικῆς Ὀρθοδοξίας, καί εἰδικώτερον οἱ μοναδικές ἀνά τήν καθ’ ἡμᾶς Ἀνατολήν Πρωτοχριστιανικές Κατακόμβες τῆς ἱερᾶς νήσου Μήλου, εἶναι ἀναπόσπαστον τμῆμα ὄχι μόνον τῆς θρησκευτικῆς, ἀλλά καί τῆς ἐθνικῆς μας ταυτότητος.

Εἰς τὴν κρίσιμον ἐποχὴν, τήν ὁποίαν διανύομεν, εἰδοποιὸν διαφορὰν τοῦ κάθε λαοῦ ἀποτελεῖ καί ἡ πολιτιστική του κληρονομία. Μόνο μὲ τὴν διατήρησίν της δύναται κάθε λαὸς νὰ ἐκπέμψει τὸ στῖγμα του εἰς τὸν πολιτισμικὸν, καί ὄχι μόνον, χάρτην τῆς ὑδρογείου.

Εἶναι, λοιπόν, ζήτημα ζωτικόν νά ἐπικαιροποιήσομεν τάς ἀξίας, τάς ὁποίας οἱ προηγούμενες γενεές ἔπλασαν καί τά Χριστιανικά μας Μνημεῖα ἐκφράζουν, προστατεύοντες, συντηροῦντες καί ἀναδεικνύοντες αὐτά, ὄχι ὡς νεκρούς μουσειακούς χώρους, ἀλλ’ ὡς ζείδωρες πηγές αὐθεντικῆς Ἑλληνικότητος.

Διαφορετικά, «δέ θά μᾶς μένει πιά τίποτε ἄλλο, παρά νά ξυλιάσουμε στή διαπλανητική παγωνιά», ὅπως χαρακτηριστικά ὑπογράμμισε ὁ Σεφέρης.

Εὐελπιστοῦμεν, ὅμως, ὅτι αὐτό δέν θά συμβεί, διότι τά ζώπυρα τῆς Ἑλληνορθόδοξης πολιτιστικῆς μας κληρονομίας διατηροῦνται πάντοτε ζωντανά, διότι ὑπάρχει ἡ Ἐκκλησία, ὑπάρχουν οἱ Πνευματικοί Άνθρωποι, ὑπάρχουν οἱ φιλοπάτριδες πολιτικοί Ταγοί, ὑπάρχετε Ἐσεῖς, Ἐξοχώτατε κ. Πρόεδρε, ὁ ανύστακτος φρουρός καί ἐγγυητής τῶν  Ἑθνικῶν μας παραδόσεων καί ἰδανικῶν, καί  ἔσχατοι πάντων ἡμεῖς, ἐδῶ, εἰς τό ὑπόγειον χωνευτήριον τῶν ἱερῶν Κατακομβῶν, ὅπου ὁ Ἑλληνισμός καί ὁ Χριστιανισμός ἀλληλοπεριχωρήθησαν καί ἔγιναν τό προζύμι τοῦ σημερινοῦ Ἑλληνοχριστιανικοῦ καί Οἰκουμενικοῦ πολιτισμοῦ!

Κατακλείων, ἐπιτρέψατέ μοι, Σεβαστέ μοι κ. Πρόεδρε, εἰς διηνεκῆ ἀνάμνησιν και ἀειδίνητον   ὄφλημα νά Σᾶς προσφέρω  ἀναπαράστασιν Ἀρκοσολίου, φέροντος τήν διασωθεῖσαν ἐπιγραφήν “πλεόντων λιμήν”, καί τό περίφημον Χριστόγραμμα τῶν Κατακομβῶν, μέ ἀνεστραμμένα τό Α καί τό Ω,  εἴτε ἐπειδή ὁ φιλοτεχνήσας αὐτό καλλιτέχνης προετίμησε τήν ἁρμονίαν ἀπό τήν ἀκρίβειαν,  εἴτε ἐπειδή  ἦτο Χριστιανός ἐξ Ἑβραίων, εἰθισμένος εἰς τήν ἀριστερόστροφον τῆς Ἑβραϊκῆς γλώσσης γραφήν.

Δεχθεῖτε το, Ἐξοχώτατε, Κύριε Πρόεδρε, μέ τήν διάπυρον πρός Κύριον εὐχήν ὁ διαπλέων σήμερον  ταραχῶδες καί τρικυμιῶδες πέλαγος Λαός μας νά εὕρη λιμένα σωτηρίας, καί ἡ πεπνυμένη Σας Προεδρία νά σηματοδοτήσει τό Πάσχα τῶν Ἑλλήνων, τήν  ἔξοδό τους ἀπό “τή χώραν τῆς δουλείας” καί τό πέρασμά τους εἰς τήν ἐπηγγελμένην εἰς αὐτούς χώραν τῆς ἐλευθερίας, τῆς προόδου, τῆς δημιουργίας καί τῆς εὐημερίας.

   

Εμφανίσεις: 4002